تحلیل رابطه هوش اخلاقی و رهبری اخلاقی با دلبستگی شغلی: نقش میانجی‌گر تناسب فرد – سازمان

زمینه: امروزه دانشگاه‌ها مستلزم سبک جدیدی از رهبری هستند که از دید پیروان، فردی صادق، مورد اعتماد، منصف و با ملاحظه باشد که ‏بتواند میزان دلبستگی کارکنان و تناسب بین فرد- سازمان را جهت بهره‌وری دانشگاه به ارمغان آورد؛ بنابراین، هدف از این پژوهش، بررسی ‏رابطه هوش اخلاقی و رهبری اخلاقی با درگیری شغلی با نقش میانجی تناسب فرد-سازمان یگانگی فرد- سازمان‎ ‎بوده است.‏ روش: روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیۀ اعضای هیأت علمی دانشگاه بوعلی سینا به تعداد ‏‏391 نفر تشکیل می‌دهند. براساس فرمول کوکران و با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبی، نمونه‌ای به حجم 178 آزمودنی ‏مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، چهار پرسشنامه هوش اخلاقی، رهبری اخلاقی، دلبستگی شغلی و یگانگی فرد – سازمان ‏بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است.‏ یافته‌ها: نتایج نشان داد از بین مؤلفه‌های هوش اخلاقی مؤلفه مسئولیت‌‌پذیری و از بین مؤلفه‌های رهبری اخلاقی بعد اعتماد، ‏پیش‌بینی یگانگی فرد- سازمان هستند.‏ نتیجه‌گیری: از یافته‌های تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که بین هوش اخلاقی و رهبری اخلاقی با درگیری شغلی با نقش میانجی یگانگی ‏فرد-سازمان رابطه معناداری وجود دارد؛ بنابراین برای مؤسسات آموزش عالی و مدیران آموزشی مهم است که برای افزایش دلبستگی سرمایه ‏فکری و توانمندشان و کاهش غیبت و جابه‌جایی آنان به متغیرهای حیاتی هوش اخلاقی و رهبری اخلاقی و یگانگی فرد-سازمان توجه ‏کنند.‏